τίντα

η, Ν

τυπογραφικό μελάνι ανοιχτού τόνου και απαλού χρώματος που χρησιμοποιείται για εκτύπωση χωρίς τονικές διακυμάνσεις σε μεγάλες, συνήθως, επιφάνειες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου πρβλ. αγγλ. tint < υστερολατ. tincta < θηλ. τού λατ. tinctus, παθ. μτχ. τού tingo «βρέχω»].